Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 648, 651, 652 και 653 του Αστικού Κώδικα προκύπτει ότι στη σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ως εργοδότης θεωρείται κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, στην υπηρεσία του οποίου άλλο φυσικό πρόσωπο παρέχει την εργασία του βάσει της εργασιακής σύμβασης και όχι απαραιτήτως το πρόσωπο το οποίο προέβη στην πρόσληψή του.

Συνήθως, αλλά όχι πάντοτε, εργοδότης είναι ο κύριος της επιχείρησης προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων της οποίας συνάπτεται η σύμβαση.

Αν υφίσταται αμφισβήτηση ως προς το πρόσωπο του εργοδότη, για τον προσδιορισμό της πιο πάνω ιδιότητας λαμβάνονται υπόψη τα εξής:

α. το πρόσωπο προς το συμφέρον του οποίου παρέχεται η εργασία

β. το πρόσωπο που είναι ο φορέας της επιχείρησης και

γ. το πρόσωπο που φέρει τις δαπάνες και τους κινδύνους της επιχείρησης

Όταν οι ρόλοι αυτοί είναι κατανεμημένοι σε περισσότερα του ενός πρόσωπα ή ασκούνται από περισσότερα του ενός πρόσωπα, αποτελεί ζήτημα πραγματικό αν την ιδιότητα του εργοδότη έχουν περισσότεροι του ενός ή αν εργοδότης είναι μόνο ένας, στο πρόσωπο του οποίου συγκεντρώνονται οι κυριότεροι από τους ως άνω ρόλους, ενώ τα υπόλοιπα πρόσωπα έχουν δευτερεύουσα και νομικώς μη αξιόλογη συμμετοχή στη σχέση που έχει αναπτυχθεί.

Έτσι δεν θεωρούνται ως εργοδότης τα μέλη του Δ.Σ. της εργοδότριας εταιρείας που παρευρίσκονται στο χώρο εργασίας ή προβαίνουν σε έλεγχο των εργασιών. Ενώ η παραμονή στο χώρο εργασίας και η ενασχόλησή συγγενικών προσώπων προς τον εργοδότη, με εταιρικές εργασίες όπως εκτέλεση διαχειριστικών πράξεων, δεν αρκεί για την απόδοση σε αυτούς της ιδιότητας του εργοδότη.